Zəncəfil qamış kimi görünən çoxillik ot bitkisinin köküdür. Zəncəfil ailəsinə aiddir. Buraya həmçinin ədviyyatların hazırlandığı digər otlar da daxildir - sarıkök, hil və qanqal.
Böyüdükdə zəncəfil çoxlu su və günəş tələb edir və buna görə də onu isti ölkələrdə becərirlər. Ən böyük populyar və tarixi vətəni - Cənub-Şərqi Asiyadadır. Dünyadakı zəncəfilin demək olar ki, 3/1 Hindistanda yetişdirilir.
Darçın darçın cinsinə aid həmişəyaşıl ağacların qabığıdır, əsasən ədviyyat kimi istifadə olunur. Darçın haqqında ilk qeyd 2-ci əsrə aiddir. Eramızdan əvvəl, qədim Çində ədviyyat sözün əsl mənasında "qızıla dəyərində" olanda, dərin hörmət əlaməti olaraq imperatorun hörmətli qonaqlarına hədiyyə olaraq təqdim edilirdi. Darçın ağaclarının vətəni Asiyanın tropik iqlimi, ən böyük plantasiyaları Şri-Lankadadır. Darçının südlü şokolad rəngi, şirin-ədviyyatlı dadı və ətri
Zəncəfil ailəsindən olan Sarıkök (zerdeçal) yeməkdə ədviyyat və sarı boya kimi istifadə olunur. Sarıkök xoş, zəif bir ətir və düzgün dozada bir az yanma dadı ilə xarakterizə olunur. Hind mətbəxindən kənarda, adətən sarıkök adlanan zerdeçal kökü, yeməkləri xoş solğun sarı rəngə boyayan zəfəranın ucuz əvəzedicisi kimi istifadə olunur. Sarıkök yeməklərə xüsusi bir tam verməklər yanaşı, sağlamlığımızada xeyirdir.
Qarazirə (bu bitkiyə "çörəkotuda" deyilir) yayda çiçək açan və yalnız həyatının ikinci ilində toxum verən otlu çətir bitkisidir. Qara zirə Qafqazda, Sibirdə və Orta Asiyada geniş yayılmışdır. Bu bitki hətta qədim Misirdə də qiymətləndirilib. Fironun məzarında qazıntılar zamanı bir şüşə yağ tapılıb və onun zirə olduğu müəyyən edilib. Misirlilərin ondan necə istifadə etdikləri dəqiq məlum deyil, ancaq “axirətdə” özləri ilə yalnız qiymətli əşyalar qoyurdular.
